იყავი ის რაც ხარ, ყველა სხვა როლი დაკავებულია!

(აქვე გადახვევა:  ეიჩარის კითხვა გასაუბრებაზე  ( 2002 წელი ):
_ როგორ წარმოგიდგენიათ თქვენი თავი 10 წლის შემდეგ?
_ მკვდარი)

მე რას გავაკეთებდი ამ დროს? საოჯახო ალბომს გადმოვიღებდი და დავათვალიერებდი ძველ შავ-თეთრ სურათებს.
მშვიდად. აუღელვებლად. არაადეკვატურად.

აი, მე, ლელა, ლევანი და მშობლები. ლელას ის ჯემპრი აცვია, რომელიც მე მეცვა პირველ კლასში. თუმცა ამ სურათში მხოლოდ თვეების ვარ. რა ძველი ჯემპრი  ყოფილა.

აი, მე და ლევანი სოფელში. სკოლის ეზოში. მე გაღუნული ფეხები მაქვს. ლევანი ძალიან სასიამოვნოდ  იღიმის.

ეს _მე და ლელა ყრუ გზაზე. სასაფლაოს წინ.  აღდგომაა.  ეს სასაფლაო უკვე განადგურებული უნდა იყოს. თუ ნიუ-იორკი დაინგრა, ალბათ, ვერც ლაგოდეხი გადარჩებოდა.

ეს მე ვარ ცხენზე. 5 წლის. კარგად მახსოვს, ჩემს შარვალს დიდხანს არ გასცილებია ცხენის სუნი.

და ეს მე პირველი კლასის ზეიმზე. ფეხები ცოტა გამსწორებია. თეთრი კაბა მაცვია.